Proroctwa Marksa i marksistów okazały się fałszywe

„Przyczyny popularności Marksa w kręgach akademickich należy szukać m.in. w tym, że jego nauka w schematyzowanej formie przyciąga swoją prostotą. Sartre zauważył kiedyś, że marksiści są leniwi; wystarcza im jeden klucz, aby otworzyć wszystkie drzwi. I rzeczywiście, dzięki takiemu kluczowi, który można błyskawicznie zdobyć, znamy nie tylko całą historię ludzką, nigdy jej nie studiując, ale znamy też całą przyszłość świata, przy czym jesteśmy w posiadaniu przepisu na jego doskonałe urządzenie, gdzie wszelkie ludzkie troski i bóle są uleczone.”[i]

Proroctwa  Marksa okazały się nie tylko niespójne, lecz także i  fałszywe — lecz to nigdy i w niczym nie narusza stanu duchowej pewności wyznawców komunizmu. Zwrócił na to uwagę Leszek  Kołakowski w wydanej w 1978 roku swojej monumentalnej rozprawie o marksiźmie,[ii] w której także podkreślił, że marksizm funcjonuje jako swego rodzaju religia dla bolszewickich fanatyków.

"Prawie wszystkie proroctwa zarówno Marksa, jak późniejszych marksistów okazały się fałszywe, nie narusza to jednak stanu duchowej pewności, w jakim żyją wyznawcy, nie inaczej, niż we wszystkich oczekiwaniach znanych z chiliastycznych ruchów religijnych; pewność ta nie wspiera się bowiem na żadnych empirycznych przesłankach, żadnych domniemanych ‘prawach historycznych’, ale wyłącznie na psychologicznej potrzebie pewności. W tym samym sensie marksizm pełni istotne funkcje religijne i skuteczność jego ma ma religijny charakter; jest to jednakże religia karykaturalna i podszyta złą wiarą, ponieważ swoją doczesną eschatologię próbuje przedstawiać jako osiągnięcie naukowe, czego mitologie religijne nie czynią. (…)

Byłoby absurdem twierdzenie, że marksizm jako przyczyna sprawcza wyprodukował, by tak rzec, dzisiejszy komunizm. Komunistyczna doktryna nie jest jednak, z drugiej strony, żadną ‘degeneracją’ marksizmu, ale jedną z jego możliwych interpretacji, a nawet interpretacją dobrze podbudowaną, chociaż sprymityzowaną i okrojoną."[iii]

"Doktryna Marksa z powodu zawartych w niej braków i niespójności nie dorasta oraz nigdy nie dorastała do roli, jaką chciano jej narzucić. (…) Uważam więc, że marksistowska doktryna jest wadliwa nie w porównaniu z faktami, lecz sama w sobie. (…) Marksizm poważnie skaził ducha buntu, który w minionym stuleciu jaśniał tak czystym blaskiem w naszym kraju. Domieszał on naraz pozornie naukowe strzępy, mesjanistyczną wymowę i wypaczające go rozpasanie pragnień"[iv] — napisała Simone Weil w 1938 roku w eseju o sprzecznościach marksizmu.

W okresie kiedy Simone Weil pisała tę opinię — w oparciu o idee marksizmu, czyli tej, nie tylko że wadliwej, lecz także wręcz bandyckiej marksistowskiej doktryny komunistycznej — marksiści wymordowali już dziesiątki milionów niewinnych osób. Bowiem, w ramach zaspokojenia rozpasanych pragnień komunistycznych zawodowych morderców — ta bolszewicka komunistyczna doktryna żądała od swoich zwolenników masowych mordów wszystkich przeciwników komunizmu.

W mojej poprzedniej notce zatytułowanej “Marksizm jest religią karykaturalną i podszytą złą wiarą” cytowałem prace Konstantego Grzybowskiego oraz rosyjskiego filozafa wolności Mikołaja Bierdiajewa, którzy dowodzili o religijnej lub wręcz mistycznej naturze bolszewizmu i komunistycznego marksizmu.

W religii sowieckiej są czterej ewangeliści

O tym jak w sowieckiej propagandzie wizualnej odbiaja się bolszewickie zniewolenie człowieka napisał Hugo Steinhaus, polski matematyk mieszkający we Lwowie. Steinhaus, po zajęciu Lwowa przez armię sowiecką, w ten sposób opisał tę wręcz kultową nachalność sowieckiej propagandy:  

"W religii sowieckiej są czterej ewangeliści: Marks, Engels, Lenin i Stalin. Ich portrety, nadnaturalnej wielkości, wiszą wszędzie. Marks z olbrzymią brodą, Engels z liberalną bródką połowy XIX wieku, Lenin ze szpicbródką, Stalin już tylko z wąsami - uśmiechnięty i różowy, jak przystało na 'przyjaciela narodów i słoneczko'. Lwów był literalnie obsypany tymi portretami w różnych formatach. Czasem na balkonach wystawiano kukiełki mające przedstawiać Lenina. Taka realistyczna kukiełka wyglądała jak trupek. Ohyda tej rzeźby budziła u naszych przechodniów uśmiech politowania."[v]

Komunistyczni bandyci i apologeci marksizmu w XXI w.

Gdyby nie masowość komunistycznychch zbrodni wynikająca bezpośrednio z marksistowskiegorozpasania pragnień oraz pozornie naukowych strzępów tej doktryny, a także bolszewickiego mistycyzmu oraz pełnienia przez marksizmistotnych funkcji religijnych — na początku XXI wieku, a więc już po upadku bandyckiego państwa sowieckiego — marksizm mógłby „u naszych przechodniów“ wzbudzać wyłącznie tylko antykomunistyczną pogardę dla kultowych wyznawców tej morderczej doktryny dla bandytów.